نفیس

گناهی که زندگی را تیره و تار می‌کند و مانع استجابت دعا می‌شود

امام جعفر صادق علیه السلام در حدیثی گهربار فرموده اند: گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:

گناهی كه نعمت ها را تغيير مى دهد، تجاوز به حقوق ديگران است.

گناهى كه پشيمانى مى آورد، قتل است.

گناهى كه گرفتارى ايجاد مى كند، ظلم است.

گناهى كه آبرو مى بَرد، شرابخوارى است.

گناهى كه جلوى روزى را مى گيرد، زناست.

گناهى كه مرگ را شتاب مى بخشد، قطع رابطه با خويشان است.

گناهى كه مانع استجابت دعا مى شود و زندگى را تيره و تار مى كند، نافرمانى از پدر مادر است.

متن حدیث:

اَلذُّنوبُ الَّتى تُغَيِّيرُ النِّعَمَ البَغىُ وَ الذُّنوبُ التَّى تورِثُ النَّدَمَ القَتلُ وَ الَّتى تُنزِلُ النِّقَمَ الظُّلمُ وَالَّتى تَهتِكُ السُّتورَ شُربُ الخَمرِ وَ الَّتى تَحبِسُ الرِّزقَ الزِّنا وَ الَّتى تُعَجِّلُ الفَناءَ قَطيعَةُ الرَّحِمِ وَالَّتى تَرُدُّ الدُّعاءَ وَ تُظلِمُ الهَواءَ عُقوقُ الوالِدَينِ؛

«علل الشرايع، جلد 2، ص 584»

ساعت حوالی چهار بامداد را نشان می‌داد و مرحله اول عملیات «کربلای 5» در حال اجرا بود، پسر عمویم ایرج که از غواصان « لشکر10 سیدالشهدا(ع)» بود نیز همراه گروهانش وارد عمل می‌شود تا اینکه ترکشی، پلاک و سینه‌اش را سوراخ می‌کند.

، شهید ایرج خرم‌جاه پس از گذشت 27 سال از شهادتش، شناسایی شد و به چشم انتظاری مادرش پایان داد.

یکی از زیباترین جلوه های ارتباط عاشقانه با خدا و اساسی ترین راه های سیر و سلوک ، ذکر است؛ یعنی مترنّم بودن زبان و قلب انسان به اسماء حُسنای الهی و شاداب نگه داشتن گل روح در زیرباران یاد حق.

ذکر خدا، از یاد بردن هستی محدود خویش در رهگذر یاد اسمای الهی است و تداوم و استمرار آن زنگار گناهان را از روی دل می زداید؛ زیرا غفلت و فراموشی حق تعالی ، ساحت دل را مکدّر می کند.ذکر خداوند آثار و ثمرات اعجاب آور و باشکوهی دارد.

یکی از بهترین اذکار ذکر تسبیح (سبحان الله) است که احادیث مختلفی وجود دارند که برای گفتن ذکر «سبحان الله» به تنهایی ثواب‌هایی قرار داده شده است:

مدارا کردن با مردم هم نوعی صدقه است و بلایا و اضطراب‌ها و آشفتگی‌ها را از انسان دفع می کند و آرامش و آسودگی را برای آدمی به ارمغان می آورد.

حب و بغض

حب و بغض که در علم اخلاق از آن به شهوت و غضب تعبیر می شود مهم‌ترین انگیزه برای کسب فضائل و دوری از رذائل است. چرا که انسان تا چیزی را دوست نداشته باشد به سوی آن حرکت نمی کند و تا از چیزی متنفر نباشد از آن دوری نمی جوید .

همین خواستن‌ها و نخواستن‌ها و دوستی‌ها و دشمنی‌هاست که اساس زندگی انسان را تشکیل می دهد و با نبود آن شور و نشاط از زندگی رخت بر می بندد.

کسی که مومنی را کمک کند خدای عز و جل 73 گرفتاری از او بر طرف می کند؛ یکی در دنیا و 72 گرفتاری از گرفتاری های بزرگ قیامت.

آیا تا به حال به این تفاوت انسان و حیوان توجه کرده اید که انسان می تواند در مشکلات هم نوع خود با کمی گذشت از وقت و یا نیروی خود کمک کار و یار دیگران باشد یعنی تعاملش با دیگر انسان‌ها را در چارچوب معین «سود و منفعت» خلاصه نمی شود. حیوان اما، تعاملش با هم نوع خود تنها در چارچوب محدود و مشخص شده ای است که از آن فراتر نمی رود، چون برایش «سود» ندارد؟

هر سوال و هر خواسته ای از خدا، یک پاسخ قطعی در مقابل دارد. این خیلی مهم است و باید بندگان مومن خدا آن را خیلی قدر بدانند.

دعا به درگاه خداوند اوج عبودیت و بندگی است و نیاز فطری انسان به معبود را به نمایش می گذارد. و خداوند چه زیبا پاسخ این نیاز را می دهد وقتی می فرماید: "ادعونی استجب لکم".

از این رو معنای اجابت را از کتاب "دعا" نوشته آیت الله سیدعلی خامنه ای، رهبر معظم انقلاب مرور می کنیم:

بيست خصلت از خصلت‏هاى پيامبران

بيست خصلت از خصلت‏هاى پيامبران را دارا بود كه اگر فردى يكى از آنها را داشته باشد، دليل بر عظمت اوست

پیامبر(ص) می فرمایند:

فى المناقب لابن شهر آشوب :

كانَ النَّبِىُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله قَبْلَ الْمَبْعَثِ مَوْصوفا بِعِشْرينَ خَصْلَةً مِنْ خِصالِ الأَنْبياءِ، لَوِانْفَرَدَ أَحَدٌ بِأَحَدِها لَدَلَّ عَلى جَلالِهِ، فَكَيْفَ مَنِ اجْتَمَعَتْ فيهِ؟! كانَ نَبيّا أَمينا، صادِقا، حاذِقا، أَصيلاً، نَبيلاً، مَكينا، فَصيحا، نَصيحا، عاقِلاً، فاضِلاً، عابِدا، زاهِدا، سَخيّا، كَميّا، قانِعا، مُتَواضِعا، حَليما، رَحيما، غَيورا، صَبورا، مُوافِقا، مُرافِقا، لَمْ يُخالِطْ مُنَجِّما وَلا كاهِنا وَلاعَيّافا؛

متن حدیث:

پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله پيش از آن كه مبعوث شود، بيست خصلت از خصلت‏هاى پيامبران را دارا بود كه اگر فردى يكى از آنها را داشته باشد، دليل بر عظمت اوست چه رسد به كسى كه همه آنها را دارا باشد، آن حضرت پيامبرى امين، راستگو، ماهر، اصيل، شريف، والامقام، سخنور، خيرخواه، خردمند، بافضيلت، عابد، زاهد، سخاوتمند، دلير و جنگاور، قانع، فروتن، بردبار، مهربان، غيرتمند، صبور، سازگار و نرمخو بود، با هيچ منجّم (قائل به تأثير ستارگان)، غيب‏گو و پيش‏گويى هم‏نشين نبود

 حجت‌الاسلام کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران در آستانه پانزدهمین سالگرد رحلت آیت‌الله بهاءالدینی ماجراهای مختلفی از مکاشفات این عالم ربانی و آیت الله العظمی بهجت بیان کرد.

در آستانه پانزدهمین سالگرد رحلت عالم ربانی و عارف پارسا، حضرت آیت‌الله سیدرضا بهاءالدینی،  حجت‌الاسلام والمسلمین صدیقی شمه‌ای از حالات و کمالات آن سالک الی الله را بیان کرد.
 
در این گفت‌وگوی صمیمی، صحبت‌های شنیدنی و نکات جالبی هم درخصوص آیت الله بهجت، امام خمینی و رهبر معظم انقلاب مطرح شد که دریچه‌های جدیدی را در شناخت این بزرگواران به روی مخاطب می‌گشاید.
 

استاد فاطمی نیا در جلسه ای با ذکر چند نکته اخلاقی و عرفانی فرمودند:

خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟ آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد.خدا شاهد است الان مردم خیلی دست کم گرفته اند آبرو بردن را.

خدا چند گناه را نمی بخشد:

1- عمدا نماز نخواندن.

2- به ناحق آدم کشتن.

3- عقوق والدین

4- آبرو بردن.

این گناهان این قدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی شوند

آگاه باشیم که بدگمانی گناه است

در سوره حجرات آیه 12، مۆمنان را از بسیاری از گمان ها درباره دیگران منع فرموده که مراد ، گمان سوء است ، نه گمان خیر، زیرا در آیه 12 سوره نور قرآن به گمان خیر که همان حسن ظن و گمان نیکو است ، تشویق کرده است ، در این آیه سخن از گمان بد نکردن درباره دیگری است و هرچند که گمان یکی از حالات چهارگانه یقین و گمان و شک و وهم است که به طور غیر اختیاری بر انسان عارض می شود و نمی تواند مورد امر و نهی قرار گیرد ، ولی مراد آن است که انسان آثار گمان را نباید بر آن بار کند و به چنین گمانی ترتیب اثر دهد و به گمان بدی که در حق دیگران میکند اعتنایی کند.

امام صادق(علیه السلام) فرمود : اگر كسی مۆمنی را خراب كند نمی‌میرد مگر اینكه خودش به همان بلا مبتلا می‌شود

بنابراین اگر گمانی بد، در دل وی خطور کرد اشکالی ندارد ، ولی نباید بدان توجه کند و آثارش را بر آن مترتب سازد ، در روایات آمده است که یکی از چیزهایی که برای مۆمن نیکوست و راه خلاصی آن را دارد ، سوء ظن است که راه رهایی از آن ، بی توجهی و جامه عمل نپوشاندن به آن است. (وسائل الشیعه ج 8 ص 263)

هدف از این کار آن است که آبروی مۆمن حفظ شود ، زیرا مۆمن در پیشگاه خداوند از منزلت و جایگاه والا برخوردار است و آبروی او از جمله سه گانه هایی است که نمی توان متعرض آن شد ، مۆمن جان و مال و عرضش در امان است و آبرو و حفظ آن یکی از مهم ترین مسایلی است که نمیتوان آن را بی ارزش کرد و با تعرض به آن شخص را به خطر انداخت.

امیرمۆمنان علی(علیه السلام) می فرماید: « کارهای برادر دینی ات را بر بهترین وجه حمل کن و در سخن وی براساس بدگمانی داوری نکن ، مگر آنکه یقین به خلاف آن پیدا کنی » (کافی ، ج 2 ص 361)